Assassin's Creed

Assassin's Creed: Een korte geschiedenis

Vanaf twaalfhonderd kilometer hoogte in een hooiberg springen. De ringvinger ruilen tegen een verborgen mes. Als een eekhoorn de steilste wanden beklimmen en, als er nog tijd is, met historische figuren als Leonardo da Vinci kletsen. Als je deze zinnen leest en niet meteen denkt aan Assassin's Creed... dan weten we het ook niet meer.

De gameserie van Ubisoft heeft de gamemarkt flink opgeschud. De hoofdserie alleen al telt nu twaalf games, plus verschillende spin-offs zoals Assassin's Creed: Chronicles Trilogy. Maar de eeuwige strijd tussen Assassijnen en Tempeliers laaide ook elders op. In 2016 verscheen een film met Michael Fassbender in de bioscoop, maar er zijn ook diverse animatiefilms, een hele hoop boeken en talloze comics. Als we dan toch aan het optellen zijn: momenteel zijn er ook verschillende seriebewerkingen in de maak. Niet slecht voor een franchise die, anders dan bijvoorbeeld Super Mario of The Legend of Zelda, niet op een geschiedenis van meer dan 30 jaar terugkijken kan, maar pas in 2007 werd gelanceerd. Hoe is dat zo gekomen?

Het begin: Over Donald Duck en een prins

Wie op zoek is naar de wortels van Assassin's Creed kan niet om een ander wereldberoemd personage heen. We hebben het natuurlijk over Donald Duck. Ja, dat heb je goed gelezen. Preciezer gezegd: het gaat het over de jump 'n' run Donald Duck: Quack attack van Ubisoft. Want lead designer Patrice Desilets wilde meer dan suffe B-producties en was op zoek was naar een nieuw project. Dat gold ook voor een ander Ubisoft-team dat net de succesvolle game Splinter Cell had ontwikkeld. Beide partijen zouden spoedig fuseren om zich te wijden aan een andere wereldberoemde figuur. En deze keer valt een voorspelbare naam (of beter gezegd: omschrijving): Prince of Persia.

Desilets droomde van een nieuw hoofdstuk van de eerbiedwaardige platformer van Jordan Mechner. Alleen zou zijn prins veel en veel soepeler de levels moeten doorlopen, ja, zelfs op de beste parkour-manier over muren rennen. Ook de bedenker Mechner was hiervan overtuigd, en in één klap had Ubisoft met Prince of Persia: The Sands of Time heeft een echte hit te pakken! En deed wat elke studio in die situatie zou doen: de opdracht geven om veel sequels te maken. Ubisoft had echter andere plannen voor zijn nieuwe sterontwerper Desilets. Hij werd gevraagd om wat toen de next-gen opvolger van de prins was te ontwerpen en lieten hem de vrije hand.

Desilets die geschiedenis altijd al fascinerend vond, bestudeerde het Midden-Oosten en stuitte op de Hasjasjin. Dit was een geheime orde van huurmoordenaars die vooral in de 11e en 12e eeuw actief was en een "strikt beleid van infiltratie door de clandestiene moord op moslim- en christelijke leiders" voerde (vertaald uit Wikipedia). Als dat zich niet leent voor een game! Voor de gameplay bedacht Desilets een mix van actie en geheim agenten, in gametaal: een mix van Prince of Persia en Splinter Cell. Maar omdat het geheel groter en opener moest zijn dan Prince of Persia: The Sands of Time kreeg hij hulp van Jade Raymond, die ervaring had met open werelden. Ubisoft was overtuigd door de aanpak en met Assassin's Creed ontstond een hele nieuwe game. Om zich meer te onderscheiden van de Prince of Persia was een twist nodig om de spelers naar het de huidige tijd over te brengen. Het belangrijkste deel speelde zich echter af in de 12e eeuw, waar we als Altaïr negen prominente figuren met een echte historische achtergrond moesten afmaken.

De formule was gevonden

Na een enorme hype werd Assassin's Creed in 2007 gelanceerd en was meteen een groot succes! Oh wacht, dat klopt niet. Eigenlijk komt het erop neer hoe je succes definieert. Ubisoft kon in ieder geval niet klagen over de verkoop, integendeel. Acht miljoen exemplaren voor een gloednieuwe game, dat was meer dan een respectabel succes. Aan de andere kant kon Altair niet alle critici overtuigen, vooral achteraf gezien komt het eerste deel van de serie er vandaag de dag niet al te best vanaf. Er was bijvoorbeeld kritiek op het verhaal rond Desmond Miles dat zich in deze tijd afspeelt, de gevechten die niet echt gepolijst waren en de weinige en ook saaie nevenopdrachten.

Maar gelukkig hield dat Ubisoft niet tegen – herinner je je nog die acht miljoen exemplaren? - om door te gaan. En de volgende keer zou alles beter worden. Oké, de keer daarna, want eerst verscheen het ongeïnspireerde Altair's Chronicles voor de Nintendo DS. In 2009 was het dan zover en Assassin's Creed II was inderdaad een doorslaand succes! Een nieuwe en interessantere hoofdpersoon? Check! Een nieuw tijdperk met coole locaties? Check! Een spannender en afwisselender verhaal? Check! Zelfs de gedeeltes met Desmond waren beter om te hebben. De game overtuigde zowel spelers als critici, verkocht buitengewoon goed en wordt door velen nog steeds beschouwd als het beste deel van de serie.

Uiterlijk vanaf dat moment was het voor Ubisoft duidelijk wat ze in handen hadden: een mega-franchise met eindeloze mogelijkheden. En dus stelde het bedrijf aan zichzelf de eis om ongeveer elk jaar een nieuwe game uit te brengen, soms zelfs twee. Echter, zonder de makers van de serie. Vanaf dat moment waren Raymond en Desilets niet meer betrokken bij de ontwikkeling, een verhaal waar je een apart hoofdstuk aan zou kunnen wijden. Maar we laten het erbij dat het vertrek geen negatieve gevolgen had, integendeel. Met Assassin's Creed: Brotherhood (voor het eerst met multiplayer-feature) en met Assassin's Creed: Revelations kreeg het verhaal van Altaïr en Ezio een in alle opzichten geslaagd einde.

Maar Ubisoft wist dat ze niet elk jaar dezelfde game opnieuw konden uitbrengen (ze zijn tenslotte niet de FIFA ), en dus bleven ze kleinere en grotere dingen aanpassen. In Assassin's Creed III banen spelers als Conor zich moordend een weg door de Amerikaanse geschiedenis, terwijl de vierde huurmoordenaar, Edward Kenway, in Assassin's Creed: Black flag over de zeeën zeilde. Een nogal onstuimig uitstapje naar de Franse Revolutie (Assassin's Creed Unity) en het 19e eeuwse Engeland (Assassin's Creed Syndicate) volgde, maar op de een of andere manier leek de lucht er daarna uit. Na een voor Assassin's Creed begrippen lange creatieve onderbreking (twee jaar in plaats van één, *kuch*) blies Ubisoft zijn assassin-history serie nieuw leven in. Assassin's Creed Origins overtuigde met zijn compleet nieuwe gevechtssysteem en interpretatie van rollenspellen, maar vooral met zijn frisse setting. De reis naar het oude Egypte werd gevolgd door Assassin's Creed Odyssey in het oude Griekenland en tenslotte Assassin's Creed Valhalla, het inmiddels twaalfde deel van de serie.

Meer dan een game

In de loop van zijn nog altijd jonge geschiedenis heeft Assassin's Creed zich behoorlijk doorontwikkeld. Soms werden alleen kleine dingen verbeterd, soms nieuwe concepten uitgeprobeerd. Niet altijd met succes, maar meestal wel. Op deze manier is de serie erin geslaagd relevant te blijven. Dat zie je niet alleen terug in alle games, maar ook de vele, in het begin genoemde media. Vooral de komende serieverfilmingen kunnen spannend worden.

Het belangrijkste is dat Ubisoft, in tegenstelling tot veel andere gamestudio's, ook de merchandisemarkt heeft opgeschud! Er zijn niet veel gaming-thema's, vooral van jongere merken, die zo'n breed assortiment hebben als de fanartikelen van Assassin's Creed. Vooral met de Assassin's Creed-figuren die al jaren worden uitgebracht zijn we heel blij, maar ook een cool Assassin's Creed T-shirt zouden we niet afslaan. De wereld van Assassin's Creed-merchandise beperkt zich echter niet tot deze gebieden: wil je een epische kruik die eruitziet als een historisch object? Hebben we! Of heb je iets nodig dat je ondersteunt tijdens het gamen? Wat dacht je van een chic Assassin's Creed-muismat? Sieraden, kostuums, notitieboekjes, snapbacks, echt coole boekensteunen - van Assassin's Creed kun je ongeveer alles kopen. Dat maakt de Assassin's Creed-merchandise net zo gevarieerd als de historische tijdperken van de games.