Gaming
De grootste avonturen zijn de avonturen die je zelf beleeft. Of je nu als huurmoordenaar in hooibergen springt, met Geralt het zilveren zwaard trekt, met Joel en Elli de post-apocalyps overleeft, voor de twaalfde keer Diablo legt of als Link Hyrule redt.
Iedereen speelt. De hele tijd.
Het is echt verbazingwekkend hoe videogames zijn veranderd. Toen we klein waren, staarden we naar die enorme beeldbuis-tv's waarvan het beeld schokkend klein was, ondanks de grootte van de doos. En wazig. Of op beeldschermen die naar hedendaagse maatstaven piepklein waren, achter het bureau of onderweg. Soms zelfs zonder achtergrondverlichting om batterijen te sparen! Maar er is zoveel veranderd in slechts een paar decennia, of het nu gaat om technologie, verhalen vertellen of de gamecultuur als geheel. Ja, games hebben grote stappen voorwaarts gezet en doen dat nog steeds - en af en toe ook kleine stapjes terug.
Desondanks het feit dat miljoenen mensen tegenwoordig kijken en zelfs hele stadions in de echte wereld vullen om professionals League of Legends te zien spelen... als iemand ons dit dertig jaar geleden had voorspeld, zouden we hartelijk hebben gelachen en ons coole vergrootglas met verlichting op de originele Game Boy hebben gezet om de pixelafbeeldingen beter te kunnen ontcijferen. Maar tegenwoordig genereren games meer inkomsten dan Hollywood of de muziekindustrie. Ze zijn, hoe noemen ze dat ook alweer? Ah ja: midden in de maatschappij terechtgekomen. Met alle voor- en nadelen van dien.
Games overal
Het midden van de samenleving, wel te verstaan. Met andere woorden: tegenwoordig speelt iedereen games. Dat betekent ook dat de prototypische gamer al lang niet meer bestaat. Dat is niet altijd zo geweest. Eind jaren '90 en begin jaren '90 was er zoiets als DE ENE gamescene. Zo voelde het tenminste. Iedereen wist wat er op dat moment hot was. Waar je op moest letten. Mensen speelden op de pc of op de consoles die op dat moment gangbaar waren. En ze speelden "echte" games. Niet van die mobiele telefoonspelletjes die er niet alleen zielig uitzagen, maar ook zo speelden. We wisselden ideeën uit onder vrienden en lazen minstens één, vaak zelfs meerdere gamesmagazines. We hadden zelfs onze eigen taal, die vandaag de dag nog steeds bestaat, maar slechts een klein deel van de gamers echt raakt.
Tijdsprong naar de wereld van vandaag: games zijn overal. Om precies te zijn: GOEDE games zijn overal. Op de pc en consoles, zeker. Maar ook op smartphones. In VR. In abonnementsdiensten zoals Game Pass. Op verschillende retroconsoles. Zelfs de zogenaamde "echte" games spelen we niet meer uitsluitend voor de tv of het beeldscherm, maar nemen we mee, bijvoorbeeld op de Nintendo Switch of het Steam Deck.
Culturele overvloed?
Er zijn zoveel verschillende spelsystemen en platforms. De slogan "culturele overvloed" lijkt helemaal op zijn plaats, vooral omdat gaming niet uitsluitend over games gaat. Er zijn de eSports-toernooien die in het begin werden genoemd; Let's Plays; communities die zich alleen bezighouden met retrogames; film- en serieverfilmingen. Ja, het aanbod, de keuze, de variëteit is groter dan ooit - net als onze huidige Pile of Shame. Neem me niet kwalijk. Berg van Vreugde.
De tijd dat iedereen alles wist, dat het voelde alsof er maar één gamescene was, is al lang voorbij. De vaste grenzen van vroeger zijn vloeiende overgangen geworden. En zelfs professionals zoals game-editors, de helden uit onze kindertijd, hebben al lang geen zicht meer op de hele gaming-kosmos. Hoe kan het ook anders, als Steam alleen al zo'n 10.000 nieuwe releases per jaar ontvangt?
De vraag blijft of deze overvloed een slechte zaak is; het is immers niet anders met films, series en zelfs boeken. Niemand durft te beweren dat hij alle films van alle genres van alle jaargangen kent. En dat is prima. Maar hoe mooi de vergelijking met films, series en boeken ook klinkt, videogames genieten nog niet dezelfde culturele status. Vooral in dit land wordt hun ontwikkeling niet of niet goed ondersteund, terwijl dat bij films wel het geval is. Games zijn meestal net zo weinig te vinden in bibliotheken als als onderwerp in de klas. En het wordt nog steeds als een tekortkoming beschouwd om niet te lezen. Niet spelen, daarentegen, is oké. In sommige kringen zelfs gerespecteerd.
Omnipresent, ook dankzij merch
Gelukkig hebben wij bij Elbenwald geen last van dergelijke achterhaalde overtuigingen. Integendeel, games zijn niet alleen geaccepteerd, ze zijn alomtegenwoordig. In de meeste gesprekken, privé of niet. In plaatselijke winkels in ieder geval. En bovenal zijn ze voortdurend zichtbaar, wat ons bij het onderwerp game-merchandise brengt. Oké, op het gebied van fan merchandise voor gamers heeft de industrie nog niet de professionaliteit van de filmindustrie bereikt, omdat er gewoon niet voor elk spel het super-duper-mega-merch pakket is. Maar er is de afgelopen jaren veel gebeurd! Of het nu gaat om verzamelfiguren, T-shirts, Muispads, Mokken, Wallpictures, Lampen, Plush figuren of hoogwaardige replica's - de keuze wordt steeds groter, net als het spelaanbod in het algemeen.
Maar omdat je waarschijnlijk niet op zoek bent naar merch voor videogames in het algemeen, ook al is het een geweldige inspiratiebron voor verjaardagscadeaus, is het misschien leuker om te shoppen voor fan merch die direct gerelateerd is aan je favoriete games. Onze populairste gamethema's zijn onder andere Pokémon, The Witcher, The Legend of Zelda, Assassin's Creed, Minecraft, Super Mario, World of Warcraft, Dungeons & Dragons, Final Fantasy, League of Legends, PlayStation, Genshin Impact, Cyberpunk 2077, Animal Crossing, Nintendo en Elden Ring. Maar dat betekent niet dat we niet genoeg merchandise voor games hebben over andere onderwerpen. Een paar voorbeelden van onze favorieten: Among Us, Atari, Borderlands, Dark Souls, Fallout, God of War, Overwatch, Okami, Pac-Man, Persona, Resident Evil, Sonic, The Elder Scrolls, The Last of Us of zelfs Uncharted. Als je iets mist als Call of Duty, maak je dan geen zorgen, daar hebben we ook dingen voor. We wilden het alleen niet bij onze favorieten zetten. De grenzen van weleer zijn immers nog niet helemaal verdwenen.